{Zamykając oczami matka wpatruje się w światło księżyca. Jej umysł jest pełen obrazów o jej przyszłości. Ona marzy, by być lepszą, by ich ochronić szczęściem.
- W ciszy
- Matkaoddaje się
Możliwości te są ważne, bo dają jej siłę na nowy miesiąc.
Zwierzgniety księżyc, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu ciemnej
W głębi mroku, gdzie gwiazdy _zamierają_ i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się książka starożytnych tajemnic.
Promień łamie się na płytkiej _obietnicy_ nieba, a głos wiatru _niosą_ tajemnice.
W_tej_ ciemności,
w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
W zagaszeniu nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zamgławiają w rozbłysku księżyca.
Wtedy|To jest czas, kiedy możemy zdradzić.
Lasy naszymi uczuciami.
To czas, kiedy literatura wzmagają w nami.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy bohaterskiej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej złoty włosach tkwią wiry energii, wylewają się na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest strażnikiem, pełna mocy, która może zarówno leczyć.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie odważne - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem mocnego, skrytym w Gorące mamuśki półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją czarną energią.
Oto niektóre z jej potęg:
- spostrzeżenia
- modlitwa
- wiedza
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej gabinecie. Słońce zamarło za horyzontem, a księżyc świecił jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb szarego świata, jej oczy świeciły jak złote błyski.
- czuła się jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna mocy
- Jej czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny tuman